rooswielink.reismee.nl

De verandering.

Lieve Lezers,


Veranderen van baan, van leef situatie of van vriendenkring is altijd wennen. Veranderen doen we het hele leven door misschien elke dag wel even. Een ieder is uniek in zijn veranderingen en een ieder gaat er met zijn eigen manier mee om. Veranderingen doen het leven goed. Ze geven je een nieuwe uitdaging of een nieuwe herinnering.


Mijn verandering was het veranderen van omgeving en mensen om mij heen. De laatste paar dagen in Yogjakarta heb ik veel genoten met mijn lieve vrienden daar. De laatste avond hebben we gezellig op het balkon geborreld en gekletst over van alles en nog wat. We hebben afscheid genomen en hopen elkaar in de toekomst ergens weer te ontmoeten.


Woensdagochtend vloog ik naar Bali. Tegen half 10 kwam ik in Denpasar aan. Daar werd ik netjes opgewacht door iemand die bevriend was met de stichting. We reden rechtstreeks naar Mendoyo. Een reis van vier uur. De weg ernaar toe was prachtig. Veel bloemen en planten en grote bomen. Ook heb ik nog even de zee mogen zien. Tegen half twee kwam ik bij het opvanghuis aan.


Ik werd verwelkomt door veel kinderen en de twee mensen die het runnen. Batty en Hylke. Batty een typische Indonesische vrouw in mijn ogen. Ze zorgt voor iedereen even goed en is het hart van het opvanghuis. Hylke haar man staat haar daarin bij. Ik kreeg een rondleiding en er werd mij verteld hoe het er in het opvanghuis aan toe gaat. Na een kopje thee en wat te hebben bij gekletst mocht ik even liggen. Ik was kapot en ik moest erg wennen. Want ja er was een nieuwe uitdaging op mijn pad gekomen dus ook een nieuwe verandering. Toen ik eenmaal op mijn kamer zat miste ik gelijk al mijn lieve vrienden die nog in Yogjakarta zaten. Er ging van alles door mij heen. Ook weer de vraag waar ben ik aan begonnen? Na wat tranen en een dutje moest ik mezelf weer herpakken en het beste er van maken. Tegen zeven uur gingen we eten. Het eten was lekker maar nog erg pittig. Na het eten gingen de kinderen twee uur lang leren en ik kletste met Batty en Hylke over mijn stage en de voorbereidingen voor het zwemprogramma.


Donderdag en vrijdag ging ik dan op pad met Batty om zwemspullen te kopen voor de kinderen. Plankjes, zwembroeken, badpakken, brood en ranja moesten er nog komen. Ook zijn we even bij de zwembaden gaan kijken. In de buurt hier zijn drie zwembaden op een terrein. Helaas wordt het 50m bad slecht onderhouden waardoor we gebruik moeten maken van de andere baden wat helemaal geen punt is hoor. Het is alleen jammer dat zo’n mooi bad slecht onderhouden wordt. Naast deze zwembaden was er nog een andere optie namelijk het zwembad bij Batty haar huis. Dus ook daar maar even kijken. Een prachtig huis kwam mij onder ogen met een heerlijk zwembad. We besloten de eerste twee weken daar zwemles te gaan geven en daarna maar zien of we nog van de andere baden gebruik zouden gaan maken.


Het weekend ben ik vooral bezig geweest met de kinderen en Batty en haar man beter leren kennen. Ik speelde spelletjes met de kinderen en voerde zelfs al een aantal schoolactiviteiten uit. Er werd veel gelachen en iedereen vermaakte zich. Ik voelde mij weer thuis, de verandering was normaal geworden. Zondag ochtend ben ik lekker pannenkoeken gaan bakken met de kinderen. Eindelijk weer iets Hollands gegeten. Heerlijk!


Vandaag heb ik zelfs al mijn eerste zwemles gegeven. Ontzettend spannend natuurlijk! Ik was misschien nog wel zenuwachtiger dan de kinderen zelf. Uiteindelijk ging de les erg goed maar ik heb geduld nodig. Ik als perfectionist verwacht dat de kinderen binnen een les van alles kunnen maar helaas is dat niet zo. Geduld is een schone zaak zeggen ze dan.


Mijn stage programma hier ziet er mooi uit. Ik heb veel tijd om mijn activiteiten voor te bereiden en geniet ondertussen van het Indonesische leven. Ik ga vanaf nu vijf dagen in de week zwemles geven en de rest van mijn dagen bezig met andere activiteiten. Het sponsorgeld van jullie lieve vrienden wordt goed besteed en de kinderen waarderen het enorm. Toen Batty en ik de zwembroeken en badpakken gingen uitdelen stonden de kinderen te gillen en springen van blijheid. Erg mooi om te zien en om te mogen mee maken.

Lieve vrienden,


Het leven is mooi, het leven blijft mooi.


Liefs Roos.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active