Lieve Lezers,

Ik ben weer terug in Singburi. Het oude vertrouwde vrijwilligershuis staat er nog.
Ik heb nog twee geweldige dagen gehad op het eiland. Een dag hadden we wat bewolking en de andere dag was de hemel straal blauw. Het was genieten de laatste twee dagen daar. De laatste dag hebben we zelfs een french manicure genomen. Wantvrouwen zullen we blijven wat voor een reis je ook maakt. Vanochtend vroeg hebben we afscheid moeten nemen van mijn lieve maatje Mirjam en onze oudere Belg Lisa. En ja dat hoord er nou ook eenmaal bij. Ik zal Mirjam wel missen hier ze was mijn maatje waar ik alles mee deelde. Maar zo komen er dit weekend ook weer nieuwe mensen dus wederom een reden om een nieuw maatje te vinden.

De reis duurde al met al erg lang. We begonnen de reis om 8 uur 's ochtends en waren pas om half 5 's middags bij ons huis aangekomen.In Thailandkennen ze namelijk geen haast.Tij dens de heen reis hadden wij al last van de overstromingen hier in Singburi. Zo moetsen wij keren omdat 1 weg overgelopen was. Maar de andere bleek niet veel beter te zijn. We probeerde ondanks het water en de stroming er toch door te komen. We reden heel rustig en bij het punt van de stroming werden we voor een deel weg gewuwd. Het was erg spannend allemaal want hoe in godsnaam kwamen wij aande overkant? We reden een stukje terug en de chauffeur probeerde het nog 1 keer. Dit keer ging het goed en kwamen wij heel huids aan aan de overkant.

Maar zoals wij op het nieuws al hoorde in Kho Samet was de teostand in Singburi niet veel beter geworden. Zodra we in de buurt kwamen van Singburi waren de ogn geopend en waren we alle drie alert op wat er komen zou gaan. En daar reden we dan op een weg met veel zelf gemaakte huisjes aan de kant. Water was nog overal te zien bepaalde wegen waren angstig om door te komen. Zo zagen we zelfs het rode kruis de politie en het leger dat werd ingezet bij de overstroming. Je zag dat ze onderdak gaven en veel eten bij zich hadden voor de lokale bevolking. Het was triest om te zien.

En daar zit je dan met je goede gedrag in een taxi op weg naar huis. Dan denk je bij je zelf waar maak ik me in godsnaam druk om in Nederland. En waar huil ik soms om. In Nederland gaat het helemaal nergens over. Want als je dit ziet besef je pas eigenlijk hoe goed wij het hebben in Nederland. Hoe goed alles geregeld is en hoe wij leven daar. Ik maak me soms druk om de kleinste dingen en er kan dan geen lach van af bij mij. Maar hier hoe de mensen zelf huisjes bouwen langs de kant nog voor eten kunnen zorgen met stroomend regen het is niet normaal. Want op hun gezichten zul je een lach blijven zien.. Je ziet zelfs vrolijke spelende kinderen in het vieze water zwemmen.Ja dan besef je dat we het mooien goed hebben in Nederland.

Toen ik in de auto zat wou ik het liefst wat voor de mensen doen en helpen bij het rode kruis. Maar daar ben ik hier niet voor. Ik ben daarom ook erg blij dat ik als nog een steentje kan bijdragen bij het weeshuis.

Deze week begint het echte werk. Ook wij hebben in het weeshuis last van de overstroming dus moet er een oplossing worden gezocht voor die vrijwilligers. Waarschijnlijk zullen wij ook les moeten gaan geven in engels. We zullen het zien.

Liefs mij